Við hreyfumst hratt þar sem byrinn blæs, þar sem sólin er sterkust og enginn sér. Við erum tvö í endaleysi. Ég sé engin form, birtan stelur mér. Veruleikinn kastar mér fram og aftur, leikur sér að ýta mér út fyrir hringinn. Ég sé engin form, birtan stelur mér. Þú hvíslar að mér stuttri sögu um sakleysi. Ég titra og skelf stundarkorn, þar til allt hættir að snúast. Á réttri leið þótt allt annað sé rangt